ویژگی‌های واشرهای لاستیکی

چیزی که ما معمولاً با نام «لاستیک طبیعی» می‌شناسیم، لاستیک جامدی است که از درخت لاستیک جمع‌آوری شده و پس از فرآیندهای انعقاد، خشک‌کردن و دیگر مراحل تولید می‌شود.

لاستیک طبیعی نوعی پلی‌ایزوپرن است که به‌عنوان مؤلفه اصلی پلیمر طبیعی، دارای فرمول مولکولی n (C5H8) بوده و حاوی بیش از 90% هیدروکربن لاستیک (پلی‌ایزوپرن) می‌باشد. همچنین مقادیر کمی پروتئین، اسید چرب، قند و خاکستر نیز در آن وجود دارد.

ویژگی‌های فیزیکی لاستیک طبیعی: لاستیک طبیعی در دمای معمولی دارای الاستیسیته بالا، خاصیت پلاستیکی بودن، استحکام مکانیکی زیاد، افت هیسترزیس کم، تولید گرمای کم در هنگام تغییر شکل است؛ بنابراین مقاومت در برابر خمش نیز بسیار خوب است. همچنین چون لاستیک غیرقطبی است، خاصیت عایق الکتریکی خوبی دارد.

لاستیک را به همراه پلاستیک و الیاف، سه ماده سنتزی اصلی تشکیل‌دهنده مواد مرکب می‌دانند و تنها ماده پلیمری با انعطاف‌پذیری و الاستیسیته برجسته است.

ویژگی اول لاستیک این است که مدول الاستیسیته آن بسیار کم است و درصد افزایش طول آن بسیار بالا می‌باشد.

دوم، دارای تهویه عالی و مقاومت در برابر انواع مواد شیمیایی و عایق الکتریکی است. بعضی از کربن‌های سنتتیک خاص، مقاومت خوبی نسبت به روغن و دما دارند و می‌توانند در برابر متورم شدن توسط روغن‌های چرب، روغن‌های روانکار، روغن هیدرولیک، سوخت و روغن حلال مقاومت کنند؛ سرمای آنها می‌تواند تا -60 درجه سانتی‌گراد و 80 درجه سانتی‌گراد پایین بیاید و گرمای آنها می‌تواند تا +180 درجه سانتی‌گراد تا +350 درجه سانتی‌گراد بالا برود. لاستیک همچنین نسبت به انواع تغییر شکل‌های خمشی و تابشی مقاوم است، زیرا افت بازداری آن کم است.

ویژگی سوم لاستیک این است که می‌توان آن را به همراه بسیاری از مواد دیگر ترکیب کرد، اختلاط و فرموله نمود تا بدین وسیله خواص جامع خوبی حاصل شود.